Internista

Interna (z łac. Internus), czyli wewnętrzny, to określenie najstarszej specjalizacji lekarskiej. Należy ona do specjalizacji podstawowej i często od niej zaczynają lekarze, zanim pomyślą o specjalizacji szczegółowej. Interna jest specjalizacją szeroką wymagającą ogromnej wiedzy z zakresu anatomii i fizjologii oraz diagnostyki i leczenia większości chorób wewnętrznych. Do zainteresowań interny należą choroby układu krążenia, układu oddechowego, moczowego, pokarmowego, krwiotwórczego i nerwowego. Interna to również wiedza z zakresu reumatologii, endokrynologii, alergologii, geriatrii, leczenia paliatywnego, toksykologii oraz z procedur ratujących życie. To nie tylko obszerna, ale również trudna specjalizacja, zwana tez mianem medycyny ogólnej.

Lekarz internista jest najczęściej pierwszym lekarzem, do którego trafia pacjent i to od jego diagnozy zależy dalszy kierunek leczenia. Internista często mylony jest z lekarzem rodzinnym, co jest błędem, gdyż są to dwie różne specjalizacje. Powszechnie nazywany jest również lekarzem pierwszego kontaktu, mimo że nazwa ta dotyczy jedynie pełnionej funkcji lub zajmowanego stanowiska, nie zaś nazwą specjalizacji. 

• diagnozowanie i leczenie chorób układu oddechowego, serca i układu krążenia, chorób układu pokarmowego, układu dokrewnego, układu moczowego, chorób układu kostno-stawowego
• prowadzenie działań profilaktycznych (np. profilaktyka miażdżycy i cukrzycy)
• sprawowanie opieki nad osobami z chorobami przewlekłymi
• opieka nad pacjentem w okresie poszpitalnym
• kierowanie na badania laboratoryjne, konsultacje oraz hospitalizacje
• wystawianie zaświadczeń, recept i zwolnień lekarskich
• wydawanie opinii oraz orzeczeń lekarskich

Do zadań specjalisty chorób wewnętrznych należy również przeprowadzanie badań ultrasonograficznych czy też EKG. Internista zinterpretuje wyniki zleconych badań laboratoryjnych, odczyta zapis elektrokardiogramu lub opisze obraz ultrasonograficzny. Specjalista ten zna procedury ratujące życie. W razie potrzeby powinien poprowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową i defibrylację, a także znać zasady dotyczące przetaczania krwi.

Lekarz internista nie skupia się na jednym narządzie, lecz kompleksowo ocenia organizm pacjenta. Interesuje go nie tylko zdrowie fizyczne, ale również psychiczny stan pacjenta, który często ma wpływ na stan całego organizmu. Dlatego tak ważna w trakcie wizyty u internisty jest rozmowa. Podczas wywiadu lekarz zbiera informacje pomocne w ustaleniu diagnozy, rozwiewa wątpliwości pacjenta oraz udziela wyjaśnień i informacji dotyczących zaproponowanego leczenia.
Po rozmowie internista zwykle stosuje badanie fizykalne, które wraz z wywiadem stanowi podstawę do wyboru kolejnych metod diagnostycznych. W zależności od rodzaju schorzenia może to być otoskopia, badanie per rectum, pomiar ciśnienia tętniczego, czy badanie USG. W tym też momencie lekarz internista może wystawić skierowanie na badania uzupełniające lub też wysłać pacjenta do lekarza specjalisty z danej dziedziny.

Lekarz internista to często pierwszy specjalista, z którym się stykamy. Poprzez kompleksowe spojrzenie na organizm ludzki, podpierając się wiedzą i wynikami badań, potrafi zdiagnozować chorobę szybko i dokładnie. Dzięki temu może wdrożyć natychmiast skuteczną terapię i przywrócić pacjentowi zdrowie fizyczne i komfort psychiczny.