Choroby intymne, takie jak grzybica pochwy, bakteryjne zapalenie pochwy czy infekcje przenoszone drogą płciową, mogą wpływać nie tylko na fizyczne samopoczucie, ale także na komfort psychiczny, życie seksualne i relacje.
Wiele z tych schorzeń ma podobne objawy – upławy, świąd, pieczenie – przez co często są mylnie diagnozowane lub bagatelizowane. Tymczasem szybka reakcja i odpowiednie leczenie mogą skutecznie złagodzić dolegliwości i zapobiec nawrotom. Równie istotna jest profilaktyka – codzienne nawyki, higiena, dieta i świadomość ryzyka pomagają chronić delikatną równowagę mikrobiologiczną pochwy.
W tym artykule omawiamy najczęstsze choroby intymne występujące u kobiet – ich przyczyny, symptomy, sposoby leczenia i zalecane metody profilaktyki.
Czym są infekcje intymne u kobiet?
Choroby intymne u kobiet to szeroka grupa schorzeń, które dotyczą narządów płciowych – zarówno zewnętrznych (sromu), jak i wewnętrznych (pochwy, szyjki macicy, jajników). Mogą mieć różne podłoże: infekcyjne, grzybicze, bakteryjne, wirusowe, pasożytnicze, ale także wynikające z zaburzeń hormonalnych, niewłaściwej higieny, przewlekłego stresu czy obniżonej odporności.
W literaturze medycznej obejmuje się tym pojęciem przede wszystkim infekcje dróg rodnych, zakażenia przenoszone drogą płciową (STD/STI), a także zaburzenia równowagi mikrobiologicznej i przewlekłe stany zapalne.
W odróżnieniu od ogólnego podejścia potocznego, które często upraszcza temat do „infekcji intymnych”, choroby intymne w ujęciu medycznym obejmują również:
- infekcje grzybicze (kandydoza pochwy),
- bakteryjne zapalenie pochwy (BV),
- zakażenia wirusowe (HPV, HSV),
- choroby weneryczne (chlamydioza, rzeżączka, kiła),
- infekcje dróg moczowo-płciowych (ZUM),
- stany zapalne szyjki macicy i przydatków,
- oraz związane z tym zaburzenia funkcji rozrodczych.
To nie tylko tzw. infekcje pochwy, ale również poważniejsze schorzenia, które mogą wpływać na płodność, cykl miesiączkowy czy zdrowie ogólne. Niektóre z nich rozwijają się bezobjawowo, inne dają bardzo dokuczliwe symptomy, takie jak świąd, pieczenie, nieprawidłowe upławy czy ból podczas współżycia.
Charakterystyczne cechy zakażeń układu płciowego
- Różnorodne źródła: biologiczne (bakterie, wirusy, grzyby, pasożyty), hormonalne, autoimmunologiczne.
- Zróżnicowany przebieg: mogą być bezobjawowe, skąpoobjawowe lub prowadzić do powikłań (np. niepłodności).
- Wysoka powszechność: choroby intymne należą do najczęstszych powodów konsultacji ginekologicznych u kobiet w każdym wieku.
W kontekście zdrowia publicznego i profilaktyki, choroby intymne są istotnym zagadnieniem ze względu na:
- wpływ na jakość życia (dolegliwości fizyczne, psychiczne, seksualne),
- ryzyko powikłań (zapalenie przydatków, zrosty, niepłodność, ryzyko raka szyjki macicy przy HPV),
- transmisyjność (choroby przenoszone drogą płciową i ryzyko dla partnerów).
Typowe objawy zakażeń układu płciowego i moczowego u kobiet
Objawy chorób intymnych są często niespecyficzne i mogą różnić się w zależności od rodzaju infekcji, jej umiejscowienia oraz etapu zaawansowania. Wczesna identyfikacja symptomów ma kluczowe znaczenie w kontekście profilaktyki powikłań, takich jak przewlekłe stany zapalne, obniżona płodność czy zwiększone ryzyko zakażeń partnerów seksualnych.
Poniżej przedstawiamy główne kategorie objawów, które mogą wskazywać na obecność choroby intymnej:
Nietypowa wydzielina z pochwy
- Nieprawidłowy kolor (żółta, zielonkawa, szara)
- Nieprzyjemny zapach (rybi, zgniły, kwaśny)
- Zwiększona ilość wydzieliny lub jej wodnisty charakter
- Ropna lub pienista konsystencja
Symptom typowy dla bakteryjnego zapalenia pochwy, rzęsistkowicy, chlamydiozy.
Świąd, pieczenie i podrażnienie sromu lub pochwy
- Uczucie pieczenia przy oddawaniu moczu
- Świąd nasilający się wieczorem lub po stosunku
- Obrzęk i zaczerwienienie warg sromowych
Często występuje przy infekcji grzybiczej (Candida albicans) lub alergicznym zapaleniu sromu.
Ból i dyskomfort w okolicy intymnej
- Dyskomfort podczas stosunku (dyspareunia)
- Ból w podbrzuszu lub w okolicy miednicy
- Skurczowe bóle podczas menstruacji lub po niej
Może wskazywać na zapalenie przydatków, endometriozę, chlamydiozę lub rzeżączkę.
Objawy ogólnoustrojowe
- Gorączka lub stany podgorączkowe
- Ogólne osłabienie, złe samopoczucie
- Bóle mięśniowe lub powiększenie węzłów chłonnych
Częściej spotykane w zaawansowanych infekcjach, np. kiła, opryszczka narządów płciowych, PID (zapalenie narządów miednicy mniejszej).
Zmiany skórne i śluzówkowe
- Owrzodzenia, pęcherzyki, nadżerki w okolicy sromu lub odbytu
- Zmiany brodawkowate (kłykciny kończyste przy HPV)
- Strupy, pęknięcia naskórka
Typowe dla infekcji wirusowych, takich jak HPV lub opryszczka genitalna (HSV).
Problemy z oddawaniem moczu
- Częstomocz, parcie naglące
- Ból lub pieczenie przy mikcji
- Zmiany koloru moczu (ciemny, mętny)
Objawy współistniejące przy zakażeniach dróg moczowych i niektórych infekcjach pochwy.
Co powoduje infekcje miejsc intymnych u kobiet?
Zrozumienie źródeł chorób intymnych jest kluczowe dla skutecznej profilaktyki oraz szybkiej diagnostyki. Wiele infekcji i zaburzeń wynika z kombinacji czynników biologicznych, behawioralnych oraz środowiskowych.
1. Zaburzenie naturalnej mikroflory pochwy
Pochwa posiada naturalnie kwaśne pH oraz florę bakteryjną z dominacją pałeczek kwasu mlekowego (Lactobacillus). Ich niedobór prowadzi do namnażania patogenów.
- Stosowanie antybiotyków
- Nadmierna higiena intymna (zwłaszcza z użyciem agresywnych środków)
- Długotrwałe noszenie ciasnej, nieprzewiewnej bielizny
- Częste irygacje pochwy
Najczęstsze następstwa: bakteryjne zapalenie pochwy, kandydoza, nawracające infekcje.
2. Zakażenia przenoszone drogą płciową (STD)
Choroby weneryczne stanowią jedną z głównych przyczyn infekcji intymnych u kobiet aktywnych seksualnie.
- Brak stosowania prezerwatyw
- Częsta zmiana partnerów seksualnych
- Stosunek bez zabezpieczenia (w tym oralny i analny)
Najczęstsze patogeny: Chlamydia trachomatis, Neisseria gonorrhoeae, wirus HPV, wirus opryszczki HSV, rzęsistek pochwowy.
3. Wahania hormonalne
Wahania hormonalne – zwłaszcza poziomu estrogenów – wpływają na jakość śluzówki pochwy i jej odporność na infekcje.
- Okres dojrzewania
- Menopauza i okres okołomenopauzalny
- Ciąża i połóg
- Zespół policystycznych jajników (PCOS)
Estrogen odpowiada za nawilżenie pochwy i rozwój flory bakteryjnej. Jego niedobór sprzyja stanom zapalnym i suchości pochwy.
4. Osłabiona odporność i stres
Osłabienie układu odpornościowego lub długotrwały stres psychospołeczny wpływa na spadek odporności miejscowej.
- Przewlekłe choroby (np. cukrzyca, niedoczynność tarczycy, choroby autoimmunologiczne)
- Terapie immunosupresyjne
- Przemęczenie, brak snu, przewlekły lęk
Ułatwia nawracające infekcje grzybicze, wirusowe i bakteryjne.
5. Niewłaściwa higiena i praktyki seksualne
- Stosowanie niewłaściwych lub zapachowych kosmetyków do higieny intymnej
- Niewłaściwe podcieranie (od tyłu do przodu)
- Używanie gąbek, ręczników wielorazowych, kubeczków menstruacyjnych bez odpowiedniej dezynfekcji
- Brak zmiany tamponu/podpaski co kilka godzin
Sprzyja kolonizacji bakterii E. coli, gronkowców i drożdżaków.
6. Czynniki zewnętrzne i środowiskowe
- Korzystanie z publicznych toalet i basenów bez odpowiedniego zabezpieczenia
- Noszenie syntetycznej bielizny i obcisłych ubrań
- Długotrwałe przebywanie w wilgotnym środowisku (np. po treningu)
Zwiększa ryzyko infekcji dermatologicznych oraz grzybiczych.
Grzybica pochwy (kandydoza)
Grzybica pochwy, czyli kandydoza, to jedna z najczęstszych infekcji intymnych u kobiet w wieku rozrodczym. Szacuje się, że nawet 75% kobiet doświadczy jej przynajmniej raz w życiu, a u niektórych infekcja ma charakter nawracający. Jej przyczyną jest nadmierny rozrost drożdżaków Candida, głównie Candida albicans, które naturalnie bytują w pochwie. Do ich namnażania dochodzi, gdy zaburzona zostaje równowaga mikroflory, np. po antybiotykoterapii, która niszczy korzystne bakterie kwasu mlekowego.
Ryzyko infekcji zwiększają także ciąża, wahania hormonalne, cukrzyca (zwłaszcza niekontrolowana), ciasna i nieprzewiewna odzież, osłabiona odporność, dieta bogata w cukry oraz stres i przemęczenie.
Objawy grzybicy to intensywny świąd, pieczenie (szczególnie przy oddawaniu moczu), białawe, gęste upławy o serowatej konsystencji, zaczerwienienie, obrzęk oraz dyskomfort lub ból podczas współżycia. Dolegliwości te często nasilają się przed miesiączką lub po stosunku.
Bakteryjne zapalenie pochwy
Bakteryjne zapalenie pochwy (BV) to jedno z najczęstszych zaburzeń mikroflory pochwy u kobiet w wieku rozrodczym. Choć nie jest klasyfikowane jako choroba przenoszona drogą płciową, częściej występuje u kobiet aktywnych seksualnie i może zwiększać ryzyko infekcji, w tym HIV. BV powstaje w wyniku zaburzenia równowagi bakteryjnej – liczba pałeczek kwasu mlekowego spada, a namnażają się bakterie beztlenowe, takie jak Gardnerella vaginalis.
Do rozwoju choroby mogą przyczyniać się częste zmiany partnerów, irygacje pochwy, antybiotykoterapia bez probiotyków, palenie papierosów, stosowanie wkładek wewnątrzmacicznych czy niedobór naturalnych bakterii ochronnych. BV to efekt dysbiozy, a nie zakażenia jednym konkretnym patogenem.
Często przebiega bezobjawowo, ale może dawać wodniste, szare lub białe upławy o rybim zapachu, który nasila się po stosunku. U niektórych kobiet pojawia się też świąd, pieczenie lub podrażnienie.
Nieleczone BV może prowadzić do powikłań, takich jak zapalenie narządów miednicy mniejszej, poronienia czy przedwczesny poród.
Rzęsistkowica (zakażenie Trichomonas vaginalis)
Rzęsistkowica to zakażenie wywołane przez pierwotniaka Trichomonas vaginalis, który przenosi się głównie drogą płciową. Jest to jedna z najczęstszych chorób pasożytniczych układu moczowo-płciowego na świecie, dotykająca zarówno kobiety, jak i mężczyzn, choć u mężczyzn przebiega najczęściej bezobjawowo. U kobiet pasożyt zasiedla głównie pochwę, cewkę moczową i gruczoły przedsionkowe, powodując objawy o różnym nasileniu.
Zakażenie może pojawić się także w wyniku korzystania z tych samych ręczników, bielizny czy deski sedesowej, choć zdarza się to rzadziej. Do zakażenia najczęściej dochodzi jednak podczas stosunku seksualnego bez zabezpieczenia. Rzęsistkowica częściej występuje u osób z wieloma partnerami seksualnymi lub przy braku odpowiedniej higieny intymnej.
Objawy u kobiet mogą obejmować pieniste, żółtozielone upławy o nieprzyjemnym zapachu, świąd, pieczenie, zaczerwienienie oraz ból przy oddawaniu moczu lub współżyciu. W niektórych przypadkach pojawia się również uczucie ciężkości w podbrzuszu. Dolegliwości mogą się nasilać w czasie miesiączki lub po stosunku.
Rzęsistkowica często współwystępuje z innymi infekcjami intymnymi, np. grzybicą lub bakteryjnym zapaleniem pochwy, co może utrudniać jej rozpoznanie. Nieleczone zakażenie zwiększa ryzyko powikłań, w tym przeniesienia wirusa HIV, zapalenia narządów miednicy mniejszej, a także powikłań w czasie ciąży, takich jak przedwczesny poród.
Zakażenia wirusowe intymne u kobiet (HPV, HSV)
Wirusowe zakażenia intymne to jedne z najczęstszych infekcji przenoszonych drogą płciową u kobiet. Do najważniejszych należą wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) oraz wirus opryszczki pospolitej (HSV). Oba patogeny mogą przez długi czas pozostawać w organizmie bezobjawowo, a jednocześnie być przenoszone na partnerów seksualnych.
HPV, czyli wirus brodawczaka ludzkiego, obejmuje ponad 100 typów, z których część ma zdolność wywoływania zmian łagodnych (brodawki narządów płciowych), a inne – tzw. typy wysokiego ryzyka – mogą prowadzić do rozwoju nowotworów szyjki macicy, sromu, pochwy czy odbytu. Zakażenie HPV jest bardzo powszechne, a większość osób aktywnych seksualnie zetknie się z nim w ciągu życia. U wielu kobiet organizm samoistnie eliminuje wirusa, jednak przewlekłe zakażenie typami onkogennymi może wymagać dalszej obserwacji i interwencji medycznej.
HSV, czyli wirus opryszczki pospolitej, występuje w dwóch typach: HSV-1 (częściej odpowiedzialny za opryszczkę wargową) i HSV-2 (związany głównie z zakażeniem narządów płciowych). Objawy opryszczki narządów płciowych to bolesne pęcherzyki i nadżerki w okolicach intymnych, którym często towarzyszy pieczenie, świąd i ogólne złe samopoczucie. Pierwotna infekcja może mieć cięższy przebieg, a kolejne nawroty bywają łagodniejsze.
Oba wirusy pozostają w organizmie w stanie utajenia i mogą się reaktywować w wyniku stresu, osłabienia odporności czy innych infekcji. Zakażenia HPV i HSV wymagają regularnej kontroli ginekologicznej, szczególnie u kobiet planujących ciążę lub będących w ciąży, ponieważ mogą wpływać na przebieg ciąży i zdrowie noworodka.
Chlamydioza
Chlamydioza (zakażenie Chlamydia trachomatis) to jedna z najczęstszych bakteryjnych infekcji przenoszonych drogą płciową u kobiet, często przebiegająca bezobjawowo. W przypadku ujawnienia się choroby mogą wystąpić wodniste upławy, ból w dole brzucha, parcie na pęcherz i krwawienia międzymiesiączkowe. Rozpoznanie opiera się na badaniach molekularnych (PCR) wydzieliny lub wymazu z szyjki macicy. Leczenie polega na podaniu doustnych antybiotyków (najczęściej azytromycyny lub doksycykliny), a jednoczesne leczenie partnerów seksualnych jest kluczowe dla zapobiegania nawrotom. Profilaktyka obejmuje stosowanie prezerwatyw, regularne badania przesiewowe i edukację seksualną.
Zespół policystycznych jajników
Zespół policystycznych jajników (PCOS) to jedno z najczęstszych zaburzeń hormonalnych u kobiet w wieku rozrodczym. Charakteryzuje się nieregularnymi miesiączkami, nadmiarem androgenów (męskich hormonów) oraz obecnością licznych drobnych pęcherzyków w jajnikach, widocznych w badaniu USG. PCOS może prowadzić do trudności z zajściem w ciążę, ale nie wyklucza macierzyństwa.
Przyczyny PCOS nie są do końca poznane, jednak duże znaczenie mają czynniki genetyczne oraz insulinooporność, czyli obniżona wrażliwość organizmu na insulinę. Objawy mogą obejmować nadmierne owłosienie (hirsutyzm), trądzik, przyrost masy ciała, wypadanie włosów oraz problemy z płodnością. U niektórych kobiet choroba przebiega łagodnie i jest wykrywana dopiero podczas diagnostyki niepłodności.
PCOS wiąże się także z ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 2, nadciśnienia, zaburzeń lipidowych i stanów depresyjnych. Wczesne rozpoznanie i odpowiedni styl życia – zdrowa dieta, aktywność fizyczna, utrzymanie prawidłowej masy ciała – mają kluczowe znaczenie w łagodzeniu objawów i zapobieganiu powikłaniom. W razie potrzeby lekarz może wdrożyć leczenie farmakologiczne, np. hormonalne lub wspomagające owulację.
Zapalenie pęcherza po antybiotyku
Zapalenie pęcherza po antybiotyku może być skutkiem ubocznym leczenia lub wynikiem osłabienia naturalnej flory bakteryjnej organizmu. Antybiotyki, choć skutecznie zwalczają infekcje bakteryjne, często niszczą także pożyteczne bakterie chroniące drogi moczowe i pochwę. W konsekwencji może dojść do nadkażeń lub nawrotu infekcji dróg moczowych.
Typowe objawy to częste parcie na mocz, pieczenie przy jego oddawaniu, ból w podbrzuszu i uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza. Stan taki może być wynikiem niecałkowicie wyleczonej wcześniejszej infekcji lub namnażania się opornych bakterii.
Aby zmniejszyć ryzyko zapalenia pęcherza po antybiotykoterapii, warto pić dużo wody, dbać o higienę intymną i wspomagać organizm probiotykami – zarówno doustnymi, jak i dopochwowymi. Jeśli objawy nie ustępują, konieczna jest konsultacja lekarska z urologiem i ewentualne badanie moczu w celu dobrania odpowiedniego leczenia.
Kiedy podejrzewać infekcję przenoszoną drogą płciową?
Infekcję przenoszoną drogą płciową można podejrzewać, gdy po odbyciu stosunku (zwłaszcza bez prezerwatywy lub z nowym/niewiarygodnym partnerem) pojawią się nietypowe objawy: zmiana koloru i zapachu wydzieliny, pieczenie czy świąd w okolicy intymnej, ból podczas oddawania moczu bądź współżycia, a także wystąpienie owrzodzeń, pęcherzyków lub brodawek. Dodatkowo czynnikiem ryzyka są częste zmiany partnerów seksualnych, niewykonywanie regularnych badań przesiewowych (np. testów PCR w kierunku chlamydiozy czy rzeżączki) oraz wcześniejsze zakażenia STI w wywiadzie. Jeśli u pacjentki występuje co najmniej jedno z wymienionych kryteriów, wskazana jest szybka konsultacja ginekologiczna i wykonanie badań laboratoryjnych.
Niepokojące objawy w okolicy intymnej– kiedy udać się do lekarza?
Zgłoszenie się do lekarza ginekologa lub lekarza rodzinnego jest konieczne zawsze wtedy, gdy pojawią się nietypowe objawy w okolicy intymnej – szczególnie gdy utrzymują się dłużej niż 48 godzin mimo podstawowej higieny, nasilają się lub towarzyszą im objawy ogólnoustrojowe. Szybka diagnostyka laboratoryjna (mikroskopia, posiew, PCR) oraz badanie ginekologiczne pozwalają na odpowiednie leczenie farmakologiczne (antybiotyki, leki przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe) i zapobieganie przewlekłym powikłaniom.
Wczesne rozpoznanie i leczenie chorób intymnych kobiet ma kluczowe znaczenie dla uniknięcia powikłań, takich jak przewlekłe stany zapalne, niepłodność czy ryzyko zakażeń przenoszonych drogą płciową.
Objawy chorób intymnych u kobiet obejmują przede wszystkim zmiany w wydzielinie – nietypowy kolor, zapach czy konsystencję, zwłaszcza jeśli towarzyszy temu świąd lub pieczenie. Typowe jest również uczucie świądu i pieczenia w okolicy sromu oraz ból podczas oddawania moczu, a także obrzęk i zaczerwienienie.
Ból podczas współżycia może świadczyć o suchości pochwy lub stanach zapalnych, a obecność bolesnych pęcherzyków czy owrzodzeń sugeruje infekcję wirusową (np. HSV, HPV).
Dodatkowo częstomocz z bólem w dole brzucha może wskazywać na zakażenie dróg moczowych lub zapalenie przydatków, a objawy ogólnoustrojowe takie jak gorączka, osłabienie czy krwawienia międzymiesiączkowe wymagają pilnej konsultacji lekarskiej.
Jak wygląda leczenie chorób intymnych?
Leczenie chorób intymnych u kobiet zależy od rodzaju zakażenia i jego przyczyny. Infekcje bakteryjne (np. bakteryjne zapalenie pochwy) zwykle wymagają antybiotyków w formie dopochwowej lub doustnej. Grzybicę leczy się lekami przeciwgrzybiczymi, dostępnymi w postaci globulek, kremów lub tabletek. W przypadku rzęsistkowicy stosuje się leki przeciwpasożytnicze, głównie metronidazol.
Zakażenia wirusowe, takie jak opryszczka (HSV), są nieuleczalne, ale można łagodzić objawy i ograniczać nawroty lekami przeciwwirusowymi. Przy zakażeniu HPV nie stosuje się leczenia przyczynowego – usuwa się jedynie zmiany skórne lub monitoruje stan szyjki macicy.
W każdej sytuacji ważna jest konsultacja z ginekologiem, dobranie odpowiedniej terapii i – jeśli to konieczne – leczenie obojga partnerów. Wspierająco można stosować probiotyki i dbać o higienę oraz odporność organizmu.
Skuteczna profilaktyka i higiena intymna
Aby zminimalizować ryzyko infekcji pochwy i narządów rodnych, warto stosować sprawdzone, oparte na dowodach naukowych praktyki:
- Prawidłowa higiena intymna: używaj łagodnych preparatów o neutralnym pH i unikaj irygacji pochwy, co pomaga zachować równowagę mikrobioty pochwy.
- Noszenie przewiewnej bielizny: preferuj bawełniane majtki oraz luźne ubrania, co ogranicza rozwój drobnoustrojów w wilgotnym środowisku.
- Stosowanie barier w czasie stosunku: prezerwatywy redukują transmisję patogenów (STI), w tym Chlamydia trachomatis, Neisseria gonorrhoeae i HSV.
- Suplementacja probiotykami ginekologicznymi: szczepy Lactobacillus (np. L. rhamnosus, L. reuteri) odbudowują mikrobiom pochwy po antybiotykoterapii oraz obniżają ryzyko bakteryjnego zapalenia pochwy (BV) i grzybicy.
- Unikanie nadmiernego stosowania antybiotyków: antybiotykoterapia bez uzasadnienia medycznego zaburza mikroflorę intymną, co sprzyja dysbiozie.
- Zdrowa dieta: produkty bogate w prebiotyki (błonnik, czosnek, cebula) wspierają rozwój pożytecznych bakterii w przewodzie pokarmowym i pośrednio w pochwie.
- Ograniczenie czynników drażniących: rezygnuj z kosmetyków perfumowanych do okolic intymnych, żurawiny w formie soku oraz preparatów zawierających SLS, które mogą zmieniać pH.
- Regularne badania ginekologiczne i diagnostyka STI: cytologia co 3 lata (lub według zaleceń lekarskich), testy PCR na Chlamydia trachomatis, Neisseria gonorrhoeae, HPV i HIV, szczególnie po nowych kontaktach seksualnych.
- Edukacja i świadomość seksualna: znajomość symptomów wczesnych infekcji (upławy, świąd, pieczenie) pozwala na szybkie wdrożenie leczenia, co zmniejsza ryzyko powikłań (np. PID, powikłań położniczych).
Zdrowie intymne kobiet to nieodłączny element ogólnego samopoczucia i jakości życia każdej kobiety. Niepokojące objawy, takie jak zmiany w wydzielinie, pieczenie, świąd czy ból, nigdy nie powinny być bagatelizowane. Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie pozwalają uniknąć powikłań i szybko wrócić do pełni komfortu.
Jeśli zauważasz u siebie jakiekolwiek objawy lub chcesz wykonać profilaktyczne badania – nie zwlekaj.
Umów się na wizytę w naszej polskiej klinice w Londynie lub Coventry i zadbaj o swoje zdrowie intymne z pomocą doświadczonych polskich lekarzy ginekologów. Zapewniamy dyskrecję i indywidualne podejście.
Zarezerwuj wizytę w naszej przychodni już dziś.